فيبر نوری
يکی از جديدترين محيط های انتقال در شبکه های کامپيوتری ، فيبر نوری است . فيبر نوری از يک ميله استوانه ای که هسته ناميده می شود و جنس آن از سيليکات است تشکيل می گردد. شعاع استوانه بين دو تا سه ميکرون است . روی هسته ، استوانه ديگری ( از همان جنس هسته ) که غلاف ناميده می شود ، استقرار می يابد. ضريب شکست هسته را با M1 و ضريب شکست غلاف را با M2 نشان داده و همواره M1>M2 است . در اين نوع فيبرها ، نور در اثر انعکاسات کلی در فصل مشترک هسته و غلاف ، انتشار پيدا خواهد کرد. منابع نوری در اين نوع کابل ها ، ديود ليزری و يا ديودهای ساطع کننده نور می باشند.منابع فوق ، سيگنال های الکتريکی را به نور تبديل می نمايند.
مزايای فيبر نوری :
- حجم و وزن کم
- پهنای باند بالا
- تلفات سيگنال کم و در نتيجه فاصله تقويت کننده ها زياد می گردد.
- فراوانی مواد تشکيل دهنده آنها
- مصون بودن از اثرات القاهای الکترو معناطيسی مدارات ديگر
- آتش زا نبودن آنها بدليل عدم وجود پالس الکتريکی در آنها
- مصون بودن در مقابل عوامل جوی و رطوبت
- سهولت در امر کابل کشی فیبر نوری و نصب
- استفاده در شبکه های مخابراتی آنالوگ و ديجيتال
- مصونيت در مقابل پارازيت
معايب فيبر نوری :
- براحتی شکسته شده و می بايست دارای يک پوشش مناسب باشند. مسئله فوق با ظهور فيبر های تمام پلاستيکی و پلاستيکی / شيشه ای کاهش پيدا کرده است .
- اتصال دو بخش از فيبر يا اتصال يک منبع نور به فيبر ، فرآيند دشواری است. در چنين حالتی می توان از فيبرهای ضخيم تر استفاده کرد اما اين مسئله باعث تلفات زياد و کم شدن پهنای باند می گردد.
- از اتصالات T شکل در فيبر نوری نمی توان جهت گرفتن انشهاب استفاده نمود. در چنين حالتی فيبر می بايست بريده شده و يک Detector اضافه گردد. دستگاه فوفق می بايست قادر به دريافت و تکرار سيگنال را داشته باشد.
- تقويت سيگنال نوری يکی از مشکلات اساسی در زمينه فيبر نوری است . برای تقويت سيگنال می بايست سيگنال های توری به سيگنال های الکتريکی تبديل ، تقويت و مجددا” به علائم نوری تبديل شوند.
کابل های استفاده شده در شبکه های اترنت
دیدگاهتان را بنویسید